تصور کنید شما وارد یک رستوران می‌شوید. در رستوران به شما می‌گویند که متاسفانه در اینجا شما حق انتخاب غذا ندارید و ما فقط همان غذایی که مورد نظرمان است را به شما خواهیم داد.
شما ممکن است بلافاصله به یاد سربازخانه ها افتاده و اینکه به اجبار در آنجا حضور دارید و چاره ای جز اطاعت کردن از دستورات سرآشپز ندارید.
سپس رستوران دیگری را در ذهن خود مجسم نمائید که بعد از ورود، یک منوی مفصل به شما داده شده و شما قادر هستید از میان بسیاری از خوراکی و نوشیدنی و دسرها، هر کدام را که دوست دارید انتخاب نمائید. هیچ کسی این اجازه را ندارد که به اجبار به شما غدایی را تحمیل نماید.
کدامیک از رستوران های بالا برای شما خوشایند است و دلتان می‌خواهد در آنجا غذا میل کنید؟
خوب قطعا" رستورانی را دوست دارید که حق انتخاب را به عهده شما می‌گذارد. شما در آن رستوران احساس مثبت و خوبی خواهید داشت و از گارسون متشکر خواهید بود. از اینکه به شما حق انتخاب داده و شما می‌توانید غذای مورد علاقه خودتان را میل کنید.
دقیقا" این جهان هم به همین شکل است. خداوند مهربان این لطف را در حق من و شما نموده که بتوانیم از منوی کائنات انتخاب کنیم. آیا این زیبا نیست؟
آیا تشکر و قدردانی و سپاس از خداوند مهربان را نمی‌طلبد؟
از اینکه شما می‌توانید کیفیت اتفاقات و رویدادهای زندگی خودتان را به دلخواه خودتان تعیین کنید زیبا و هیجان انگیز نیست؟
به مثال بالا بر می‌گردیم.
در آنجا شما می‌توانید غذای مورد علاقه خود را انتخاب کنید. این حق انتخاب با شماست که چه می‌خواهید میل کنید. اما اگر شما یک غذایی سفارش دادید که باب میل شما نبود و حالتان را بد کرد آنگاه آیا می‌توانید از مدیر رستوران گله و شکایت نمائید که چرا یک غذایی به من دادید که باب میل من نبوده است؟
شما نمی‌توانید از مدیر رستوران گله مند باشید. زیرا ایشان در نهایت ادب و احترام به شما خواهند گفت که شما حق انتخاب داشتید و می‌توانستید غذای دیگری را انتخاب نمائید.
ممکن است شما بگوئید، من نمی‌دانستم این غذا چنین طعمی دارد. شما چرا به من یادآوری نکردید؟
مدیر رستوران خواهد گفت: یادآوری طعم و مزمه غذاها بر عهده ما نبوده و این وظیفه خود مشتری است که با کسب اطلاعات و آگاهی از طعم و مزه آن غذاها، اقدام به سفارش کند.
در زندگی عادی و روزمره هم چنین است. ما یک کاتالوگ و منویی در دست داریم که خداوند مهربان به توسط آن، این امکان را به ما داده است که بتوانیم حتی کوچکترین اتفاقات زندگی خود را در زمان حال یا آینده به شکل دلخواه خودمان مدیریت کنیم.
کسانی که فکر می‌کنند این کاتالوگ و هدیه الهی را گم کرده اند کاملا" در اشتباه هستند. ممکن است طرز کار آن را به درستی ندانند اما گم کردنی در کار نیست.
آنها گم نکرده اند بلکه حوصله سفارش دادن ندارند. آنها آن قدر بی حال و بی احساس شده اند که حتی حاضر نیستند به خودشان این زحمت را بدهند که لاقل این کاتالوگ و منو را باز نموده و به امکانات موجود در آن نگاه کنند.
خوب اگر خداوند به جای آنها انتخاب و تصمیم گیری نماید آنگاه این قوانین دقیقی که در کائنات نهاده شده زیر سوال نمی‌رفت؟ آیا آن وقت نخواهیم گفت که معاذالله پس عدالت خداوند کجاست؟
ما وظیفه داریم در عین بندگی کامل در حضور خداوند و بدون کوچکترین تکبر و غروری در محضر او سر تعظیم فرود آورده و از کاتالوگی که در اختیارمان قرار داده شده است نهایت بهره را ببریم.
اما داشتن این کاتالوگ به این معنی نیست که خداوند را فراموش کنیم. باید در هر لحظه به یاد داشته باشم که این کاتالوگ را خداوند مهربان به ما داده است و این یعنی قسمتی کوچک از رحمت و محبت بی پایان او در حق می‌باشد.
حالا این حق انتخاب با شماست. شما می‌توانید اجازه بدهید مثلا" نداشتن یک دوچرخه یا اتومبیل و یا هر چیز دیگری شما را نا امید کرده و یا اینکه می‌توانید با استفاده از کاتالوگ کائنات، هر آنچه را که دوست دارید سفارش بدهید تا به شما داده شود. همانگونه که خودش فرموده است:" بخواهید از من تا به شما داده شود".
گاهی اوقات ما حتی زحمت خواستن و فکر کردن به خواسته خود را هم به خودمان نمی‌دهیم.
خیلی جالب است. انگار می‌رویم رستوران و همان جا روی صندلی می‌نشینیم تا برایمان غذا بیاورند. در حالی که هنوز هیچ غذایی سفارش نداده ایم.
آیا واقعا" چنین انتظاری دور از عقل سلیم نیست؟ خنده دار است مگر نه؟
شما وقتی وارد رستوران کائنات شده اید خودتان باید غذای خودتان را و کیفیت اتفاقات زندگی را به سلیقه خودتان انتخاب نمائید. کسی به جای شما انتخاب نخواهد کرد.
اگر منتظر هستید تا مدیر اجرائی کائنات یک سفارشی را شانسی و بصورت تصادفی به شما هدیه بدهد، باید بدانید که هرگز چنین اتفاقی رخ نخواهد داد. خودتان از کاتالوگ موجود انتخاب کنید.
خداوند هرگز دانه هیچ پرنده ای را به داخل لانه اش نخواهد انداخت.
شاید بگوئید که به این راحتی ها هم که می‌گوئید نیست. اگر می‌شد که من مدت هاست در حال فکر کردن به چیزهای خوب هستم. دوست دارم خیلی چیزها به دست بیاورم اما هرگز این اتفاق رخ نداده است.
خوب معلوم است که اتفاق نخواهد افتاد. چون شما قرار نیست با اشاره به کائنات سفارش بدهید.
تصور کنید شما منوی سفارشات غذا را برداشته و در دست خود نگهداشته اید. گاهی اوقات نیم نگاهی هم به گارسون و پیش خدمت ها می‌کنید.
و انتظار دارید که گارسون از همان نیم نگاه شما آن هم از فاصله دور متوجه نوع سفارش شما شده و همان غذا را بدون کم و زیاد، برایتان آماده کند.
خوب ببینید چقدر خنده دار است. شما با دقت به منو نگاه می‌کنید و بعد از انتخاب دقیق، به گارسون اعلام می‌کنید که غذای مورد نظرتان چیست.
تا زمانی که شما منوی غذا را در دست گرفته اید و فقط نگاه می‌کنید و به غذا و خوردنشان فکر می‌کنید هرگز گارسون غذایی روی میز شما نخواهد گذاشت.
در زندگی هم چنین است. گاهی اوقات ما کاتالوگ کائنات را در دست می‌گیریم و فقط به آنها نگاه می‌کنیم. اتومبیل، خانه، تحصیلات عالی دانشگاهی، طلا و جواهرات، شغل ایده آل، پول و ثروت و هزاران چیز دیگر که ممکن است در ذهن هر کسی بوجود بیاید.
فقط نگاه می‌کنیم در حالی که به یقین هیچ اتفاقی هم رخ نخواهد داد.
خوب بعد از انتخاب کردن باید حالتی به خود بگیریم که مدیر اجرائی کائنات متوجه این حالت ما شده و بداند که ما سفارشی داریم و انتخابی کرده ایم. آنگاه به سراغ ما خواهد آمد و سفارش ما را دریافت می‌کند.
کائنات چگونه متوجه می‌شوند که ما انتخابی داریم؟
شما وقتی شاد و آرام باشید و از امکانات و موقعیت فعلی خودتان رضایت داشته باشید، در این حالت یک احساس مثبت و زیبا که حکایت از رضایتمندی شماست به کائنات ارسال می‌شود.
شما بگوئید که من اصلا" از شرایط فعلی خودم رضایت ندارم. اما باید بدانید که کائنات قادر نیست که تشخیص بدهد که شما از شرایط فعلی خود رضایت دارید یا ندارید. کائنات فقط به احساس شما واکنش نشان می‌دهد.
شما وقتی در رستوران حضور پیدا می‌کنید، آیا سر خود را به سمتی دیگر چرخانده و بدون نگاه کردن به گارسون شروع به مطالعه روزنامه یا بررسی موبایل خود می‌کنید؟
آیا غمگین و ناراحت بوده و با عصبانیت شروع به داد و فریاد می‌کنید که، من گرسنه هستم. چرا کسی به من غذا نمی‌دهد. وقتی شما چنین رفتاری از خودتان نشان بدهید قطعا" نه تنها به شما غذایی نخواهند داد بلکه به خاطر اینکه فضای آرام رستوران را به هم ریخته اید ممکن است شما را با احترام به بیرون هدایت نمایند.
کائنات عالم هم شبیه همان رستوران است. شما با ناراحتی و عصبانیت و خشم در حالی که احساسی منفی دارید و آرامشی در شما وجود ندارد هرگز نمی‌توانید به کائنات سفارش بدهید.
اگر تا کنون هیچ کدام از سفارشات شما توسط کائنات دریافت نشده و اجرائی نشده است به خاطر این نیست که کائنات به شما توجهی نداشته اند. خیر.
کائنات حواسشان به همه آدمها از جمله شما هست. اما شما باید ابتدا یک احساس مثبت و خوب در زندگی خود ایجاد نمائید تا توجه کائنات را به خود جلب کنید.
احساس رضایت داشته باشید
مدیر رستوران کائنات باید احساس شادمانی شما را دریافت کند. او باید مطمئن باشد که شما از حضور در این جا خوشحال و راضی هستید. مدیر رستوران کائنات باید لبخند و شادی شما را ببیند تا مطمئن شود که شما از حضور پیدا کردن در اینجا خوشحال هستید. آنگاه شروع به سرویس دهی نماید.
آرام باشید. شاد باشید. از بابت هر آنچه در اختیارتان است لذت ببرید. به سخنان منفی و مایوس کننده دیگران توجهی نکنید. گارسون کائنات فقط با شما کار دارد.
خوشحال باشید. احساس رضایت و شادمانی نمائید.
این گول زدن خودتان نیست.
این اجرای قانون کائنات است.
شما تا بذری در زمین نپاشید هرگز حاصلی بدست نخواهید آورد. بذر شما در کائنات همان شادی و رضایتمندی است.
اگر شما بذر احساس شادی را به کائنات ندهید، آنگاه کائنات هرگز حاصلی به شما نخواهد داد. این یک معامله دو طرفه است. کائنات از شما چیز زیادی نمی‌خواهد. فقط می‌خواهد مطمئن شود که شما از حضور داشتن در اینجا راضی و خوشنود هستید. آنگاه شروع به سرویس دهی نماید. کائنات قدرت تشخیص ندارد. او فقط با دقت تمام به وظایف خود عمل می‌کند. پس اگر احیانا" احساس خوب و مثبتی نداشتید، آنگاه نباید بابت اتفاقات ناخوشایندی که به سراغتان می‌آید دلخور و شاکی بشوید!
پایان
یک تکه نان