آدمی که دائما" استرس دارد و قصدی برای معالجه هم ندارد به مرور زمان حال و روزش بد و بدتر خواهد شد. باید معالجه را شروع کرد. به اولین روانپزشک مراجعه نمود و درمان داروئی را آغاز کرد.
استرس هم مانند بقیه اختلالات روانشناختی اگر زود اقدام به معالجه شود، راحت تر درمان خواهد شد. اما اگر آنقدر ادامه دار بشود که اختلال اضطرابی را هم به دنبال خودش بیاورد آنگاه درمان و معالجه هم زمان بیشتری می‌برد و هم سخت تر خواهد بود. که گاهی اوقات حتی حوصله ی خود بیمار هم از میان می‌رود و تصور می‌کند که بیماری وی دیگر قابل علاج نیست!
اما هست. اگر احساس می‌کنید که یک آدم استرسی هستید از همین الان به فکر معالجه باشید. خیلی زود خوب خواهید شد.
اگر احساس می‌کنید که دائما" نگران هستید و هر لحظه منتظر پیش آمد یک رویداد ناگوار هستید، سریعا" خودتان را به یک روانپزشک معرفی کنید تا ایشان به شما کمک کنند هرچه زودتر بهبودی خود را بازیابی کنید.
در زمان های گذشته از روانپزشک و علم روانشناسی باور غلطی وجود داشت. گمان بر آن بود که افراد روانی به روانپزشک مراجعه می‌کنند. به عبارتی بقیه اختلالات روانشناختی را جزو بیماری تلقی نمی‌کردند. به همین دلیل هم تعداد مراجعه کنندگان به روانشناس و روانپزشک و بطور کلی متخصصان اعصاب و روان کم بود.
اما هم اکنون به لطف تکنولوژی روز و علوم جدیدی که پدید آمده، من جمله در روانشناسی، دیگر بسیاری از اختلالاتی که در گذشته حتی شناخته شده نبود و به جز در غل و زنجیر کردن برایش کار دیگری نمی‌توانستند انجام بدهند، معالجه و درمان پذیر شده اند. به عنوان مثال می‌توان به اسکیزوفرنی اشاره کرد.
بطور نرم افراد استرسی از اعتماد به نفس پائین تری هم برخوردار هستند. زیرا که اطمینانی به خوب شدن کارها ندارند. اطمینانی به درست از آب در آمدن اتفاقات و حوادث روزگار ندارند. آنها همیشه منتظر یک اتفاق شوم هستند و این بسیار دردناک است!
آنها منتظر اتفاقاتی هستند که هرگز روی نمی‌دهد. تصادفات، زلزله، سیل ویرانگر، طوفان و باد شدید، انواع بیماریها، و موارد بیشمار دیگر که آنها فقط در ذهن خود به آنها فکر می‌کنند.
با خود می‌گویند:" هم اکنون که من در حال مسافرت هستم اگر تصادف کنم چه خواهد شد؟ چه میزان ممکن است صدمه به من وارد بشود"؟
یا اگر زلزله بیاید من چگونه فرار کنم و جانم را نجات بدهم؟
یا اگر شغل و کارم را از دست بدهم چه خواهد شد؟ چه به روزگار من خواهد آمد؟
اینها موضوعات واهی هستند که دائما" از ذهن یک آدم استرسی می‌گذرد. آنها در هر لحظه در انتظار یک اتفاق بد هستند.
اما وضعیت زمانی وخیم تر خواهد شد که شخص در ادامه دچار حالت اختلالی اضطراب می‌شود. حالتی که در آن دیگر از عوامل تهدید کننده خارجی خبری نیست.
در حالت اختلال اضطرابی، شخص بدون وجود هیچ دلیل خاصی مضطرب و نگران است. وقتی از او سوال می‌کنید که شما را چه شده؟ چرا اینگونه پریشان احوال و نگرانید؟ پاسخی ندارند به شما بدهند. فقط می‌گویند، نمی دانم. دلم شور می‌زند. گویا اتفاق بدی در حال رخ دادن است!
یکی از راهکارهایی که به ما کمک خواهد کرد تا از نگرانی و استرس به دور باشیم زندگی کردن در زمان حال است. که به امید خدا در مطلبی دیگر به آن بصورت تفصیل پرداخته خواهد شد.
پایان
یک تکه نان