احساس آرام

در اینکه هرکدام از ما آدمها منحصر به فرد هستیم هیچ شکی نیست . در اینکه هرکدام از ما نیرو و قدرت های استثنایی در وجودمان نهفته است ، هیچ تردیدی وجود ندارد ، اما گاهی ما آدمها این نکته را فراموش می کنیم و خود را در معرض مقایسه با دیگران قرار میدهیم. 

بلایی که سر آدمی ، هنگام مقایسه کردن خود با دیگران می آید ، گاهی غیر قابل جبران است. 

بطور یقین هرکدام از ما ، دارای استعداد ها و توانایی ها و امتیازاتی هستیم. دیگران هم همینطور. آنها هم دارای امتیازات و توانایی هایی منحصر به فرد هستند. اما موضوع نگران کننده این است که اکثر مواقع ما خودمان را با دیگران مقایسه کرده و به کلی تمام توانایی ها و استعدادهایمان را نادیده میگیریم.

این خاصیت قیاس است. وقتی خودتان را با کسی مقایسه میکنید ، آنگاه تمام توانایی ها و استعدادهای شما پنهان میشوند.

تمام ما آدمها ، در بعضی موارد و موضوعات باهم اشتراک داریم. مثلا راه رفتن ، دیدن ، حرف زدن ، تحصیل کردن ، کار کردن ، ورزش کردن ، و خیلی چیزهای دیگر.

با وجود این ، گاهی اوقات انگار ما دلمان نمیخواهد این امتیازات را در دیگران برجسته تر ببینیم. یا اینکه دلمان میخواهد از دیگران یک سرو گردن بالاتر باشیم. 

هروقت این احساس ، تمایل به بالاتر بودن ازدیگران در ما ، ایجاد بشود ، دقیقا" همان وقت است که مقایسه ی ذهنی ما با دیگران بوجود آمده است. یعنی مقایسه کردن خود با دیگران ، زمینه این تفکر را فراهم میکند که چرا دیگران از من سرتر هستند. تفکر مقایسه کردن خود با دیگران ، شرایطی را ایجاد میکند که ما فقط نقاط قوت دیگران را ببینیم . در مقابل در خودمان فقط ضعف و ناتوانی خواهیم دید. 

مقایسه کردن خود با دیگران ، موجب میشود که تمام توانایی هایی ما فاکتور گرفته شود و ما دیگر از داشته هایمان لذت نبریم . فقط چیزهایی را خواهیم دید که در دیگران وجود دارد و در ما نیست. این بزرگ نمایی داشته های دیگران زمانی ایجاد میشودکه ما دیگر داشته های خودمان را نمی بینیم...

ادامه...