احساس آرام _ ارتباط با ضمیرناخودآگاه ، کائنات

آدم با تماشای اخبار منفی و غم انگیز تلویزیون، موجب خراب شدن احساس خود می‌شود. چشمان ما محتویات برنامه تلویزیون را می‌بیند. سپس آنها را به ذهن و ضمیرناخودآگاه می‌فرستد.

ضمیرناخودآگاه طبق ماهیت خاص خودش، قدرت تشخیص خوب یا بد بودن هیچ مطلبی را ندارد. لذا هر آنچه را که توسط ضمیرخودآگاه دریافت کند آنگاه آن را چشم و گوش بسته می‌پذیرد.

ضمیرخودآگاه شما شامل حواس پنجگانه ( حس بینائی، حس شنوائی، حس لامسه، حس بویائی، حس چشائی) و ارتعاشات فکری ذهن شماست که در هر لحظه از ذهنتان می‌گذرد.

این محتویات منفی، وقتی وارد ضمیرناخودآگاه شد آنگاه ضمیرناخودآگاه موظّف است که احساس مخصوص به آن را در شما تولید کند.

وقتی محتویات یک برنامه تلویزیونی منفی ( غم انگیز و استرس زا) باشد آنگاه ضمیرناخودآگاه یک احساس منفی، مُنطبق با ماهیت آن پیام دریافتی، در شما ایجاد خواهد نمود.

به صورت خلاصه، اضطراب عبارت است از پیش بینی یک اتفاق بد در آینده! دلشوره‌ای که هر لحظه انتظار یک اتفاق و خبر ناگوار را در آدمی تداعی می‌کند.

به عنوان مثال به یک خبر منفی که حامل اخبار آمار جانباختگان یک سانحه تصادف رانندگی است توجه کنید.

گوینده با آب و تاب زیاد، آمار دقیق و شرح حال کامل به همراه تصاویر ویدیوئی به شنونده و بیننده انتقال می‌دهد!

آیا نیاز است که ما این تصاویر و اطلاعات منفی و دلخراش را دریافت کنیم؟

با تماشای این صحنه‌ها، احساس منفی و بدی در شخص تولید می‌شود. این احساس منفی باعث می‌شود تا ضمیرناخودآگاه ما پیام‌های منفی به کائنات ارسال کند.

کائنات در هر لحظه منتظر هستند تا پیام‌های ارسالی از طرف ضمیرناخودآگاه را دریافت نمایند. ضمیرناخودآگاه نمی‌تواند بفهمد که ما فقط یک تصویر یا یک ویدئوی ترسناک یا غم انگیز دیده‌ایم.

ضمیرناخودآگاه قدرت تشخیص خوب یا بد بودن این پیام ها را ندارد.

به همین خاطر هر پیامی را که دریافت می‌کند اگر به همراه احساس خوب یا بد باشد، آنگاه آن را به کائنات ارسال می‌کند.

آنگاه چه روی می‌دهد؟

وقتی این پیام‌های منفی به کائنات رسید آنوقت کائنات وارد عمل خواهند شد.

کائنات هم مانند ضمیرناخودآگاه مُطیع مَحض است. او هم بدون دستور ما هیچ کاری انجام نمی‌دهد. البته او مستقیم از ما دستور نمی‌گیرد. بلکه او دستورات ما را توسط ضمیرناخودآگاه ما دریافت می‌کند. ( ضمیرناخودآگاه ما رابط بین ما و کائنات است).

وقتی کائنات یک احساس و پیام منفی را دریافت نمود شروع به کار کرده و اتفاقاتی را پیش روی ما در زندگی قرار می‌دهد که مطابق با همان پیام‌های دریافتی باشد[...]

بعضی ها همیشه اتفاقات ناگوار و ناخوشایندی را در طول شبانه روز تجربه می‌کنند. همیشه در حال ناله و شکایت بوده مثل اینکه تمام مشکلات عالم آفریده شده‌اند تا فقط به آنها آسیب برسانند.

در مقابل افرادی هم هستند که هر روز و شب خود را به بهترین شکل ممکن سپری می‌کنند. گویا آنها همیشه شانس دارند و اتفاقات خوب را یکی پس از دیگری تجربه می‌کنند.

اتفاقات خوب و بد در زندگی ما آدمها نتیجه سفارش خود ما هستند. اتفاقات خوب و بد زندگی هر فردی نتیجه دعوت خود اوست.

این اتفاقات خوب و یا بد بدون دعوت هرگز وارد حریم خصوصی کسی نمی‌شوند. آنها کاملا" مطیع بوده و بدون دعوت ما حضور پیدا نخواهند کرد.

اما این اتفاقات چگونه از طرف ما دعوت می‌شوند؟

همانگونه که در بالا اشاره شد ما در هر لحظه با یادآوری موضوعی خاص در ذهن خود و تجزیه و تحلیل آن و یا دیدن و شنیدن و حرف زدن در مورد آن، بلافاصله افکاری را تولید می‌کنیم.

این افکار مواد اولیه تولید احساس در ما را فراهم می‌کنند. افکاری که به ضمیرناخودآگاه خود ارسال می‌کنیم، با تبدیل شدن به یک احساس خاص که در ارتباط مستقیم با آن فکر است به کائنات ارسال می‌شود.

کائنات با دریافت آن احساس، موظف خواهد بود که اتفاقاتی را پیش روی آن شخص قرار بدهد که دقیقا  با آن احساس هماهنگ و یکی باشند.

نه ذره ای زیاد و نه ذره ای کم.

مثلا  کسی با اتومبیل خود تصادف می‌کند و یکی از چراغ‌های جلویی اتومبیلش صدمه می‌بیند، در اینجا افکار و احساسات منفی تولید شده توسط وی به کائنات ارسال شده و در حد و اندازه آن چراغ به وی بازگشت نموده است.

حال این افکار و احساسات هر چقدر بزرگتر و قوی تر باشند کیفیت آن اتفاقات هم به مراتب بزرگتر و بیشتر خواهند بود.

کائنات اصلا  توجهی ندارند که این شخص این افکار و احساسات منفی را برای خودش خواسته یا دیگران. کائنات فقط به احساسات تولید شده توسط ضمیرناخودآگاه ما واکنش نشان می‌دهد.

اگر برای کسی دعای بدی بکنیم آنگاه نتیجه همان دعا، به شکل اتفاقات و حوادث ناگوار به سمت خودمان بازگشت خواهد کرد. چون کائنات این پیام را از طرف ما دریافت کرده است. فرستنده ما بوده ایم. کائنات فقط به محتوای پیام توجه می‌کند.

اگر ما آدمها می‌توانستیم که اصلا  فکر نکنیم و یا اینکه اگر فکر کردیم فقط به موضوعات مثبت و خوب توجه می‌کردیم آنگاه، کیفیت اتفاقات زندگی ما شگفت انگیز می‌شدند.

اتفاقات خوب یکی پس از دیگری برایمان رخ می‌داد. هرگز اتفاق و پیش آمد ناگواری را تجربه نمی‌کردیم. چون کیفیت اتفاقات زندگی هرکسی بر اساس مقدار سفارش افکار و احساسات مثبت یا منفی است که به کائنات ارسال می‌کند.

شما ممکن است درهر لحظه و در هر کجا، ارتعاشات فکری فراوان و متفاوتی را از دهن خود عبور بدهید اما بدانید که آن افکار که به نظرتان شاید خیلی بی اهمیت و ساده بیایند تاثیر شگفت انگیزی در سرنوشت شما خواهند داشت.

آیا می دانید که در هر لحظه و هر زمانی که به چیزی نگاه می‌کنید و یا در مورد مطلبی خاص حرف میزنید و یا می شنوید  درست در آن زمان در حال تولید فکر و احساساتی خاص در ارتباط مستقیم با آن موضوعات هستید؟

هرگز تصور نکنید که چون شما فقط در ذهن خود در مورد آن موضوع فکر می‌کنید پس فقط خودتان از آنها آگاهی دارید و هیچ اتفاقی هم نخواهد داد.

اصلا  این طور نیست. این افکار در واقع مواد خام و اولیه برای ساخت و تولید احساس هستند.

ممکن است بگوئید مگر می‌توان اصلا  فکر نکرد؟

بله درست است. نمی‌توان هرگز فکر نکرد و این افکار بصورت ناخواسته از ذهن ما عبور می‌کنند. اما میتوان آنها را هدایت و کنترل نمود.

می‌توان مسیر فکر را عوض کرد. می‌توان با عوض کردن مسیر فکر از اندیشدن به یک موضوع منفی خودداری نمود.

معمولا  ما با دیدن و شنیدن و خواندن مطالب خاصی، می‌توانیم فکرمان را به سمت و سوی آن سوق بدهیم.

پس هر وقت که فکری منفی وارد ذهنتان شد و درحال جریان بود با دیدن یا شنیدن و خواندن مطلبی دیگر که مخالف و متضاد آن است باعث بهبود وضعیت فکری خود شوید.

با این کار مواد اولیه و خام منفی و بد، تبدیل به مواد اولیه و خام خوب و مثبت خواهند شد. آهنگ های شاد و آرام بخش گوش کنید. مطالب زیبا و مثبت بخوانید. صداهای خوب و مثبت بشنوید.

کنترل چشم، گوش و زبانتان در اختیار خودتان است. شما هستید که می‌توانید تصمیم بگیرید که چه چیزی بشنوید و یا ببینید و یا در مورد چه موضوعی صحبت کنید.

گاهی اوقات ما می‌خواهیم خودمان را ثابت کنیم. لذا وارد بحثی می‌شویم که ناچار از واژه  و عبارات منفی و نازیبا استفاده می‌کنیم. عصبی می‌شویم و احیانا" ممکن است پرخاشگری کنیم.

جملاتی به زبان بیاوریم که مواد اولیه و خام ساختن احساس بد و منفی را برایمان فراهم نماید.

لزومی ندارد در مورد هر چیزی اظهار نظر کنیم. وارد هر بحثی بشویم.

لزومی ندارد که در مورد گذشته و خصوصا  اتفاقاتی که برای ما خوشایند نبودند فکر کنیم و آنها را زنده نمائیم.

لزومی ندارد که با کسانی حرف بزنیم که می‌دانیم در ادامه موجب ناراحتی و دلخوری و خراب شدن احساس ما خواهند شد.

لزومی ندارد که چیزهایی را ببینیم که باعث خراب شدن احساس و حال ما می‌شوند[...]