اتفاقات و رویدادهای زندگی ما توسط گفتار،افکار و احساسات ما بوجود می‌آیند. کیفیت این اتفاقات و رخدادها سرنوشت ما را شکل می‌دهند. اما چگونه؟
کیفیت رویدادهای زندگی هر شخصی ارتباط مستقیم به نوع گفتارش دارد.
گفتار:
سخنان ما انرژی دارند. بی اثر نیستند. وقتی عبارتی از دهان ما خارج می‌شود کائنات آنرا ثبت می‌کند. سخنان ما که نوعی انرژی هستند که تبدیل به معادل خودشان می‌شوند.
همانگونه که می‌دانید انرژی از بین نمی‌رود بلکه از صورتی به صورت دیگر تبدیل می‌شود.
سخنانی که حاوی کلمات مثبت و زیبا و امیدبخش هستند، انرژی مثبت دارند. انرژی مثبت این کلمات طی فرایند خاصی بعد از گذر از ضمیرناخودآگاه، به کائنات خواهند رسید.
ایستگاه ضمیرناخودآگاه:
ضمیرناخودآگاه موظف است کورکورانه و بدون تعقل و تفکر هر آنچه را که از طریق ضمیرخودآگاه دریافت می‌کند را برای معادل سازی به کائنات ارسال نماید.
اما این ارسال به شکل یک احساس است. یعنی وقتی ما کلمات مثبت در سخنانمان استفاده می‌کنیم آنگاه بعد از رسیدن به ضمیرناخودآگاه، یک احساس مثبت و خوب در ما پدیدار می‌شود. این احساس زیبا نتیجه‌ی عکس‌العمل ضمیرناخودآگاه است. آنگاه ضمیرناخودآگاه این احساس را که حاوی یک پیام خاص است به کائنات برای اجرائی شدن می‌فرستد.
کائنات عالم:
کائنات چیست؟ تمام عالم هستی به غیر از خدای مهربان و شخص شما ، برای شما در حکم کائنات هستند. الان من هم زیر مجموعه‌ی کائنات هستم برای شما.
ضمیرناخودآگاه پیام دریافتی را به کائنات ارسال می‌کند. کائنات این پیام احساسی را دریافت نموده و بر حسب میزان بار انرژی مثبت یا منفی آن، شروع به معادل سازی می‌کند.
مثال:
تصور کنید شخصی دائما" ناشکری می‌کند و از زمین و زمان می‌نالد. هیچ وقت شکرگزار نیست. عصبی و پرخاشگر است. افکار و سخنانی به کار می‌برد که همگی بوی نا امیدی و یاس می‌دهد.
این شخص در هر لحظه در حال تولید انرژی منفی است. این انرژی منفی به واسطه‌ی کلماتی است که در سخنانش وجود دارد. ضمیرناخودآگاه هم در هر لحظه، این پیام ها را که حاوی غم و اندوه و ناامیدی است دریافت می‌کند.
همانگونه که گفته شد ضمیرناخودآگاه نمی‌تواند و نباید تشخیص بدهد که چه پیامی به نفع ماست و چه پیامی به ضرر ما است. او موظف است که هر آنچه را که دریافت می‌کند به کائنات ارسال نماید. بدون کوچکترین کم و زیادی چون او مانند غول چراغ جادو برای ما است.
ضمیرناخودآگاه بعد از دریافت این پیام‌های منفی، یک احساس منفی و غم انگیز در آن شخص بوجود می‌آورد. در مرحله بعدی این احساس منفی به کائنات فرستاده خواهد شد.
کائنات هم همانگونه که ذکر شد بر اساس مقدار و میزان بار انرژی منفی آن پیام، شروع به معادل سازی می‌کند. این شخص پیامی حاوی یک احساس منفی که همراه غم و ناراحتی است فرستاده است.
سوال این است که چه زمانی یک شخص غمگین و ناراحت می‌شود؟
آیا وقتی یک اتفاق خوب برایش رخ داده غمگین و ناراحت می‌شود و شروع به ناشکری می‌کند؟
یا اینکه وقتی یک حادثه غم انگیز و ناخوشایند برایش رخ داده ناراحت و غمگین خواهد شد؟
قطعا" زمانی که یک اتفاق ناگوار برایش رخ داده ناراحت و غمگین می‌شود. لذا کائنات کیفیت اتفاقات آینده زندگی او را طوری رقم می‌زنند که هنگام تجربه ی آنها، دقیقا" همان احساسی که برای کائنات فرستاده را تجربه نماید.
مثلا" یک تصادف یا یک بیماری و یا یک بدهکاری یا یک دعوای خیابانی و نمی‌دانم هر چیزی که تصورش را بکنید ممکن است برایش رخ بدهد. بهرحال اتفاقاتی رخ می‌دهد که وی دقیقا" همان احساس غم و اندوه را تجربه نماید.
حال سوال این است که چه باید کرد تا اتفاقات و رویدادهای تلخ را تجربه نکنیم[…]
آیا رویدادهای زندگی، تحت کنترل ما هستند؟