خوب گاهی اوقات بد نیست که شرایط و موقعیت خود را در هنگام بحث و جدل، در مورد مسائل پیش پا افتاده با افراد هم سن و سال خودتان، با شرایط و موقعیت خود با آن کودک خردسال مقایسه کنید.
همانطور که شما، آن کودک خردسال را در حد و اندازه، بحث و جدل با خودتان نمی‌دانید، می‌توانید در هنگام برخورد و گفتگوهای ناسالم( بحث و جدل بی‌مورد و انرژی بَر) با افراد هم سن و سال خودتان هم، همین طرز تفکر را داشته باشید اما با نگرشی محترمانه تر.
ما همیشه سعی می‌کنیم که خودمان را ثابت کنیم. حالا ثابت کردن چه چیزی این وسط تمام انرژی ما را می‌گیرد، شاید خودمان هم بدرستی ندانیم. فقط می‌خواهیم کم نیاوریم. همین. چرا باید فکر کنیم که ما در مقابل دیگران کمبود داریم. (کم داریم). تا زمانی که این نگرش و باور در ما وجود داشته باشد هرگز دست از بحث‌ها و گفتگوهای بی‌مورد بر نخواهیم داشت.
شما زمانی می‌توانید از گفتگوهای بی‌مورد و مجادله‌های انرژی بر، رها بشوید که خودتان را باور داشته باشید. اگر شما به خودتان ایمان داشته باشید و قبول داشته باشید که چیزی از دیگران کم ندارید، این باور باعث خواهد شد که با افراد هم سن و سال خودتان هم مانند آن کودک رفتار نمایید.
گاهی اوقات در بحث و جدل‌ها، طرف مقابل با پافشاری بر روی نظر و عقیده خود، قصد دارد از موقعیت و جایگاه خود دفاع نماید. آن موقعیت و جایگاه اجتماعی یا خانوادگی و یا فردی که با این کشمکش‌ها و کش و قو‌س‌های مجادله گونه بخواهد حفظ بشود، قطعا" ارزشمند نیست و نباید بر سر آن بحث و مجادله نمود.
کسی که از خود و موقعیت و جایگاه خود اطمینان دارد هرگز به بحث و مجادله بیهوده نمی‌پردازد. در این بحث‌ها علاوه بر اینکه ما انرژی مثبت بسیاری را از دست می‌دهیم، باعث ایجاد کدورت و ناراحتی در ذهن یکدیگر هم خواهیم شد. لزومی به ادامه بحث نیست. وقتی دیدید کسی در حال پافشاری و با لجبازی، درحال اثبات گفته‌های خویش است، بهترین و مناسب‌ترین روش پیروزی در این گونه بحث ها، وارد نشدن در این گفتگوها است.
به آرامی خود را کنار بکشید و اجازه بدهید که دیگران بحث را ادامه بدهند. چون شما در آن شرایط اصلا" نمی‌توانید به آنها بفهمانید که در چه موقعیت منفی و ناپسندی قرار دارند. چون هر کسی در حال اثبات خویشتنِ خویش است.
اگر می‌خواهید در گفتگوهای بیهوده و بی اساس پیروز باشید، همواره از آنها دوری کرده و از شرکت در آنها بپرهیزید.
لطفا" به تصویر پائین توجه بفرمائید.
این دو نفر هر دو درست می‌گویند. اما به راستی حق با کدامیک است؟
خُب طبیعتا" هر دو تصور می‌کنند که حق با ایشان است. به همین خاطر هرگز با هم به توافق و تفاهم نخواهند رسید.
مگر اینکه یکی از آنها بخواهد در کنار دیگری قرار بگیرد. در آن صورت هر دو یک نظر مشترک خواهند داشت.
باید به یاد داشت، در یک بحث و گفتگو تا زمانی که هر دو طرف گُمان می‌کند که حق با وی است، آن بحث هرگز به سرانجام نخواهد رسید.
پایان
چرا همه به موفقیت دست پیدا نمیکنند؟
لطفا صبر کنید ...